these words, these days...
You Must Believe In Spring
τσουχτερο το
κρυο και σημερα,
νιφαδες ασπρες
παιχνιδιαρικες
πεφτουν
και παιζουνε
μαζι μας
βιαστικα σαν
περπατουμε,
σκυφτο το
κεφαλι, τα
χερια βαθια
στις τσεπες.
σε λιγο οι
δρομοι
σκεπασμενοι
θα'ναι κι' αυτοι,
απροσπεραστοι.
σου πιανω το
χερι σφιχτα,
και τρεχουμε
να προλαβουμε
το τραινο μην
και τα
γκριζα παλι
γινουν φανερα
και δεν
μπορουμε
να τα κρυψουμε
γρηγορα.
κι' εσυ στην
αγκαλια σου με
κρατας,
ψιθυριζοντας
λεξεις
στοργικες,
καθως
κοιταζοντας απ'
το παραθυρο
φευγαλεες
εικονες μιας
ανοιξης παλιας
Bitterly cold again today,
snow flakes white, playful are falling,
toying with us as we harry through the city,
heads down, hands deep in our pockets.
Soon the roads will be covered in snow, impassable.
Holding your hand tightly we run to catch the train
before everything turns gray and we cannot hide anymore.
And you, you hold me in your arms,
whispering tender words as I look out the window
fleeting images of a spring gone by.
Φθινοπωρινος
Καφες
φτιαχνω καφε
αυτο το
φθινοπωρινο
πρωι,
καφε σαν κι
αυτον που
πιναμε
σαν νεαρα
παιδια των
ονειρων
στη καφετερια
της πλατειας
σε βλεπω στο
απεναντι
τραπεζακι
να καθεσαι με
τις φιλες σου
να συζητας
και καμια φορα
ριχνεις μια
ματια
προς το μερος
μου μη τυχον
σε κοιταζω οπως
κι εσυ.
κι οταν το
βλεμμα σου
επανω
στο δικο μου
πεφτει,
κι οι δυο
ξαφνικα αλλου
κοιταμε.
και το παιχνιδι
αυτο
συνεχιζεται
σαν τον χορο
των μαραμενων
φυλλων
στον ανεμο του
φθινοπωρου
αυτου.
I put the coffee on this autumn morning,
coffee like we drank as dreaming youth
at the cafe in our town square.
I see you across the tables
sitting with your friends, talking,
once in a while glancing towards me
in case I'm looking at you.
And when your fleeting glance meets
mine, we both look away suddenly.
And that game goes on
like falling leaves dancing
in the autumn wind.